Özür dileyin Samet Aybaba’dan

“Ah evvelce evvelden su içerdik testiden” derler ya hani…

Böyle değildi futbol ortamı bir vakitler. Futbolcuların ağızlarından burunlarından para fışkırmazdı. Milyon eurolar, dolarlar yoktu.

Benim birinci muhabirliğe başladığım yıllarda da öyleydi.

1980’li yılların başlarıydı. Merhum büyük ustam İlker Ateş’in yanında başladım Beşiktaş muhabirliğine. Erdem Stadı derken Fulya idman alanı…

Samet Aybaba kaptandı.

Nasıl dev üzere gelirdi gözüme; anlatamam.

Düşünsenize Beşiktaş’ın kaptanı. Şimdikiler üzere maça çıkarken koluna kaptanlık bandı takmak, maç bitince de bandı çıkarıp olağan yaşama dönmek değildi o vakitler kaptanlık.

Kaptan bütün grubun hamisiydi. Başkalarını o kadar tanımadım da Samet abi öyleydi en azından.

Genç futbolcuların babası üzereydi. Kulüpte çaycısından malzemecisine her kederi olan ona koşardı.

Cebinden harçlık verdiklerini bilirim.

İhtiyacı olanın yanına koştuğunu bilirim.

Kömür alamayanın meskenine kömür kamyonu yolladığını bilirim.

Yarım kalan gecekondusunu tamamladığı (adını yazmayacağım burada. Çok güzel insandı rahmetli) kulüpteki görevliyi bilirim.

Ölümsüz lider Süleyman Seba’nın da evladı üzereydi aslında, Beşiktaşlı bir futbolcunun nasıl davranması, nasıl topluma örnek olması, nasıl gençlere rol model olması gerektiğinin canlı örneğiydi.

Şunu da ekleyeyim. Beşiktaşlı futbolcu traşını olmadan maça çıkamazdı mesela. Bir de örnek vereyim size; Beşiktaş’ta Samet ağabeyle yıllarca yan yana oynayan, efsane stoper Ulvi Güveneroğlu’nun ağzından:

BEŞİKTAŞ’IN FUTBOLCUSU ÖRNEK OLACAK!

Süleyman abi lider olduktan çabucak sonra hepimizi topladı, bir konuşma yaptı. Neler söylediğini tam olarak hatırlamıyorum. Evvel Beşiktaş’ın büyüklüğünden bahsetti. Formanın çok kıymetli olduğunu söyledi. Bu formayı giymenin büyük bir erdem olduğunu da ekledi ve akabinde dedi ki;

– Beşiktaşlı futbolcu yalnızca düzgün futbolcu olmakla kalmayacak. Güzel de insan olacak. Beşiktaş’ın futbolcusunu herkes örnek alacak. Giysinize, kuşamınıza, hayatınıza, saçınıza, sakalınıza dikkat edeceksiniz!

Sakallı futbolcuyu hiç sevmezdi. O nedenle hepimiz maç günleri sabah kalkınca evvel traş olurduk.

Antrenmana binde bir gelirdi, onun geleceğini öğrenen herkes de çabucak traşa koşardı, kılığına kıyafetine bakardı.

Hiç unutmam…

Bir gün çenemin altında boynuma kadar kızarıklar oluşmuştu. Tıraş olunca kabarıyordu. Doktora gittim. Bana;

– Ulvi bir kaç gün yüzünü dinlendir. Cildin tahriş olmuş. Sakal tıraşı olma, dedi.

Ben de gittim, kendisine söyledim;

– Tıraş olamadım, kusura bakmayın. Doktor söyledi, dedim.

Bir kızdı!

– O ne biçim hekimmiş o denli, diye bağırdı! Sonra da;

– E uygun. Madem o denli, bir kaç gün bak bakalım kendine. Fazla uzamasın lakin haa! diye de ekledi.

Ben de tıraş olmadığım vakitler mümkün olduğunca karşısına çıkmamaya çalıştım. Sonraki günler de ne vakit görse;

– Ne o Ulvi efendi, düzeldin mi? diye takılırdı.

SAMET AYBABA VE PARA

Samet Aybaba işte o Süleyman Seba’nın kadro içindeki temsilcisiydi zati.

Para konuştuğunu kulüple görmedim hiç. O yıllarda transfer kontratları 2 yıllık olurdu. Samet abi 2 yılda bir gelir, boş sözleşmeye imza atar, giderdi.

Sonra da kulüpte oturur, mukavele görüşmesi yapmayan gelen oyuncuları (O vakit menajer diye bir şey de yoktu. Her futbolcu kendi pazarlığını kendi yapardı) imza atmaya ikna etmeye çalışırdı.

Futbolu bıraktı da Beşiktaş’ı bırakmadı.

Süleyman abinin başkanlığında da başkanlığından sonra da yanındaydı.

Gel dediler geldi, git dediler geldi.

Fikret Orman’ın başkanlığında feda döneminde olduğu üzere. Geldi, vazifesini yaptı ve gitti.

Türkiye’de pek çok kulüpte de teknik yönetici olarak misyon yaptı. Araştırın bakın bu ülkede en çok genç futbolcu çıkarıp, oynatan da odur yeniden.

GELELİM SVENSSON’A

Samet Aybaba Adana Demirspor’un başındayken buldu Svensson’u. Norveç’e gitti, izledi, aldı ve geldi. Bonservisi olmadan hem de.

Ve Hasan Arat’ın başkanlığındaki idare periyodunda Feyyaz Uçar’la birlikte üstlendikleri futbol şubesinde de kulübün menfaatlerini muhafazaya çalıştılar ikisi yeniden.

Samet Aybaba Svensson’u Adana Demirspor’da mukavelesi bittiğinde alıp getirdi kulübe. Esasen Aybaba-Uçar ikilisinin yaptığı bir kaç transferden biridir Svensson. Daha sonra pasifize edildiler biliyorsunuz; o kıymetli transferler yapılırken.

Bonservis parası yoktu Svensson’un. Kendisine de yıllık 1 milyon 100 bin euroya kontrat yapıldı.

Vaayyy efendim. Nasıl olurmuş bu? Kimmiş Svensson! Hop oturup hop kalktılar ayağa.

Demediklerini bırakmadılar Samet Aybaba’ya.

Futbolu Samet Aybaba’dan âlâ biliyorlar ya! Futbolcudan daha yeterli anlıyorlar ya!

Beşiktaş’a neredeyse ömrünü veren, hayatını ona nazaran yaşayan artık Baba Kartal sınıfına yükselen Aybaba’nın kurul aldığını tez edenler bile oldu bu transferden.

Bonservisi olmayan futbolcudan kurul ha…

Kargalar bile güler buna.

Hem de Samet Aybaba yapacak bunu o denli mi?

Oysa Samet Aybaba’nın transfer tekniğinden haberleri bile yoktu.

Ona nazaran Beşiktaş’a gelen futbolcu Süleyman abinin tanım ettiği Beşiktaşlı futbolcu tipine uymalıydı.

Efendi olmalıydı, ahlaklı olmalıydı, aile yapısı ona nazaran olmalıydı.

Aybaba Svensson’da hepsine kefildi.

Bugün görüyorsunuz işte…

Svensson’u ağzından düşürmüyor kimse…

Beşiktaş’ın berbat geçirdiği dönemde ayakta kalan seçkin isimlerdendi.

Son maçın da yıldızıydı, herkes onu anlatıyordu.

Anlatın anlatın da… Eee… Bir özür dilemeniz gerekmiyor mu Samet Aybaba’dan.

Kaç gündür meskeninde… Rahatsız. İyileşmeye çalışıyor.

Geçmiş olsun büyük kaptan.

Beşiktaş tarihi daha şimdiden seni “Efsaneler” ortasında baş köşelerden birine koyuyor.